از آنجایی که ایرانیان بسیار اندکی به افغانستان سفر میکنند و در عوض صدها هزار افغانستانی ساکن ایران بوده اند، برخورد های زشت ایرانی ها بیشتر به چشم آمده است و برخوردهایی که در افغانستان صورت میگیرد پنهان مانده است.

                                             توییتر سه پنج

در شبی که “الهه سرور” در برنامه استیج از برخی برخوردهای به راستی زشت ما ایرانی ها نسبت به مهاجران افغانستانی در کشورمان به خاطر لهجه و… سخن گفت، در برنامه “ستاره افغان” در شبکه طلوع نیز شرکت کننده ای به نام “شقایق رویا” که از مادر ایرانی و از پدر افغانستانی است و ۲۴ سال در ایران بوده و تنها یکسال است ساکن افغانستان است، از برخوردهایی که با لهجه ایرانی او شده است ( که یکی دوباری از سوی مجری های برنامه نیز لهجه ایرانی او مورد انتقاد قرار گرفته بود ) اعتراض کرد.

الهه سرور نیز در بخشی از سخنان خود به تجربه بازگشت خود به افغانستان گفته بود و اینکه در این جامعه به خاطر لهجه و عادات ایرانی اش مورد تخریب قرار گرفته است.

این دو تجربه همزمان، در برنامه ای مشابه، تاسف بار است. ما ملتی یگانه هستیم. با فرهنگ و تاریخ و زبان مشترک هزاران ساله. در تمام دانشگاههای جهان از توکیو تا لندن و کرانه های کالیفرنیا ما را به عنوان یک ملت با داشته های فرهنگی و تاریخی و زبانی مشترک معرفی می کنند. این برخوردها چه در تهران باشد و چه در کابل زشت است و غیر انسانی. زشت تر است اما، آنجایی که یک ملت اینچنین به خاطر لهجه و محل تولد همدیگر را تحقیر و از خود برانند. البته که در حد شوخی و… در همه جهان رایج هست. حتی گاه میان محله های یک شهر. اما نه در این حد که طرد و رد و تحقیر شود.

از آنجایی که ایرانیان بسیار اندکی به افغانستان سفر میکنند و در عوض صدها هزار افغانستانی ساکن ایران بوده اند، برخورد های زشت ایرانی ها بیشتر به چشم آمده است و برخوردهایی که در افغانستان صورت میگیرد پنهان مانده است. اما آشکار باشد یا پنهان، در شیراز و اصفهان باشد یا در کابل و بلخ، این رفتارها زشت و حکایت از عقب افتادگی و بی خبری است.

به خود آییم و بخواهیم که انسان باشیم!