هوشنگ گلشیری (زادهٔ ۲۵ اسفند ۱۳۱۶ در اصفهان– درگذشتهٔ ۱۶ خرداد ۱۳۷۹ در تهران) نویسندهٔ معاصر ایرانی و سردبیر مجلهٔ کارنامه بود. مورّخان ادبی وی را از تأثیرگذارترین داستان‌نویسان معاصر زبان فارسی دانسته‌اند.
او با نگارش رمان کوتاه شازده احتجاب در اواخر دههٔ چهل خورشیدی به شهرت فراوانی رسید. این کتاب را یکی از قوی‌ترین داستان‌های ایرانی خوانده‌اند.
شازده احتجاب روایت فروپاشی نظام شاهی و خانی در سنت فرهنگی ایران است. شخصیت اول رمان، که «شازده احتجاب» نامیده می‌شود، در اوهام و گذشته، به روایت قسمتی از استبداد و بیداد خود و خانواده‌اش می‌پردازد.
گلشیری در این رمان از شیوهٔ جریان سیال ذهن بهره می‌گیرد.
آرشیو هوشنگ گلشیری در دانشگاه استنفورد، در این لینک قابل دسترسی است.
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.