شیرکو بی‌کس، شاعر مطرح کرد، درگذشت

شیرکو بی‌کس درگذشت

به گزارش خبرگزاریها، شیرکو بی‌کس از شاعران برجسته
کردستان عراق که در سال
1319 در شهر سلیمانیه به دنیا آمد. در سال
1968 نخستین مجموعه شعر خود را به نام مهتاب شعر به چاپ رسانید.ماموستا شیرکو بی‌کس
از شاعران بزرگ کرد که به عنوان «امپراتور شعر دنیا» لقب داشت، ساعاتی پیش در سن
71 سالگی درگذشت
.

  



او جزو شاعران نسل دوم کردستان عراق و از هم نسلان عبدالله په‌شیو، لطیف هلمت و رفیق صابر است.



شیرکو بی‌کس پر کار و خستگی ناپذیر که بیشتر به مفهوم ادبی جهانی در
اذهان اهل فن جایی گرفته است و با آنکه در نقد، داستان و ترجمه توانای‌هایی
در خور و شایسته بود، اما کار شعر، سرنوشت محوری قلم او را رقم می‌زد.



ماموستا شیرکو بی‌کس سال‌ها از راه ادبیات و سرودن شعر به مبارزه علیه رژیم  صدام حسین پرداخت.



سختکوشی و پیگیری این شاعر جهانی در سیطره فرهنگ، ادبیات و شعر کوردی به
او شخصیتی غول آسا و عاصی بخشیده است. شاعر چیره دست فارس زبان ، سیدعلی
صالحی سال‌ها پیش شیرکو بی‌کس را امپراتور شعر دنیا نامیده است.



آثار شیرکو غنی و بسیارند، در سال 1968 میلادی نخستین مجموعه‌ شعر وی با
عنوان «درخشندگی شعر» منتشر شد و صاحب آثاری چون آئینه‌های کوچک، بامداد،
من عطشم را با آتش فرو می‌نشانم، کاوه‌ آهنگر، سپیده دم، پیرمرد و دریا، دو
سرود کوهی، رودخانه‌ها، عقاب، کجاوه گریه‌ها، صلیب و مار و روزشمار شاعر و
مجموعه مقالات، ترجمه‌ها و غیره است.



شیرکو بی‌کس در سال 88-1987 میلادی از دست «انگوار کارلسن» نخست وزیر
سوئد جایزه جهانی «توخولسکی» مدال افتخار در ادبیات را دریافت کرد و همچنین
در فلورانس ایتالیا، بزرگترین انجمن مدنی به او لقب «همشهری» داده است.



به گزارش فارس،اشعار شیرکو تاکنون به زبان‌های آلمانی، فرانسه،
ایتالیایی، سوئدی، نروژی، عربی، فارسی و غیره ترجمه شده است و بعضی از
اشعار او انتخاب شده و در کتاب‌های درسی چند کشور برای تدریس گنجانده شده
است.





متن وصیت نامه شیرکو بی کس :




راستش را بخواهید من نمیخواهم در هیچکدام از تپه ها و گورستان های مشهور
این شهر به خاک سپرده شوم. اول به خاطر اینکه جای خالی نمانده و دوم برای
اینکه من اصولا اینگونه جاهای شلوغ را دوست ندارم!.من میخواهم –اگر شهرداری
شهرمان اجازه دهد- من را در جوار تندیس شهدای 1963 سلیمانی به خاک
بسپارند.(فضای آنجا لذت بخش تر است و من نفسم نمی گیرد!)
من دوست دارم پس از مرگم هم همراه و همدم با مردم شهرم و صدای موسیقی و رقص و زیباییهای این پارک باشم.
میخواهم کتابخانه و دیوانهای اشعار و عکس هایم را در یک کافه تریا و باغچه
ای کوچک نزدیک مزارم بگذارید تا پاتوقی شود برای شاعران و نویسندگان و
دختران و پسران عاشق و همه آنها مهمان من باشند.
من دوست دارم از الان مانند یک رویا تمام این صحنه ها را در این پارک ببینم.
من می خواهم همزمان با صدای دلنواز ساز و آواز و مقام علی مردان و سرود ” خدایا وطن را آباد کن”
در پرچم کردستان کفن شده و به خاک سپرده شوم
من میخواهم در مراسم خاکسپاری و تعذیه ام موسیقی نواخته شود و تابلوی هنرمندان شهرم بر روی مزارم گذاشته شود .
من میخواهم پس از مرگم جایزه ای ادبی سالانه ای به نام “بیکس” به زیباترین
دیوان شعر داده شود و هزینه آن از آنچه به ارث می گذارم پرداخت شود

شیرکو بی‌کس در ایران شاعر نام‌آشنایی است و شعرهایش به فارسی ترجمه و
منتشر شده‌اند. این شاعر با احمد شاملو دیدار داشته و سیدعلی صالحی نیز
شعرهایش را بازسرایی کرده است.


شیرکو بی‌کس زاده سال 1940 در سلیمانیه عراق بود و پدرش، فائق بی‌کس، هم
شاعر بود. او به دلیل مشکلات سیاسی پنج سال در سوئد زندگی کرد و پس از آن
به عراق بازگشت. در سال 1968 اولین مجموعه شعر این شاعر به نام «مهتاب»
منتشر شد و تاکنون از این نویسنده چندین مجموعه شعر، دو نمایشنامه منظوم و
ترجمه «پیرمرد و دریا» نوشته ارنست همینگوی و «عروسی خون» اثر لورکا به
زبان کردی به چاپ رسیده است.

از مجموعه شعر‌های بی‌کس به «دو سرو کوهی»، «عقاب»، «رود»،
«سپیده‌دم»،«آفات»، «کرکس»، «عطشم را شعله فرو می‌نشاند»، «دره پروانه‌ها»،
«صلیب»، «مار و روزشمار یک شاعر»، «سایه و آزادی» و «این واژه بی‌آبرو»
می‌توان اشاره کرد. همچنین شعرهای این شاعر به چندین زبان ترجمه و منتشر
شده‌اند.

شیرکو بی‌کس از دست نخست‌وزیر سوئد جایزه جهانی توخولسکی، مدال افتخار در ادبیات، را دریافت کرده بود.

دیدگاهتان را بنویسید