ترانه علیدوستی، سوپراستار سینما که عکسی با خالکوبی یا تتو کرده ی علامتی فمینیستی از او در نشست فیلم فروشنده در تهران ، در شبکه های اجتماعی جنجالی کرده است گفت:به فیمینسم بودنم افتخار می کنم

ترانه  علیدوستی خرداد ماه سال گذشته نوشته بود:

برای مخالفت با واژه‌ی فمینیسم، بهتر است ابتدا معنی دقیق آن را بدانیم. «فمنیست: شخصی که به برابری اجتماعی، سیاسی و اقتصادی هر دو جنس معتقد است»
(از کتاب همه باید فمینیست باشیم، نوشته‌ی چیماناندا انگوزی آدیچی)

اگر سوتفاهم یا واهمه‌ای از این کلمه دارید به جای اتکا به روایت رسانه ‌هایی که عمری است اخبارمان را تحریف و روند رسیدن اطلاعات به ما را مهندسی می‌کنند، از گوگل استفاده کنید. خودتان تحقیق کنید و اگر فمینیسم همان فرقه‌ی عقده‌گشایانه‌ی مردستیز و خانمان برانداری بود که در گوش ما خواندند، باز آن را پس بزنید.

مبارزه با سکسیسم فقط در جهت زنان نیست. مبارزه با نقشهایی است که جای اینکه خود انتخابشان کنیم جامعه و فرهنگ از پیش آن را به ما تحمیل کنند. فقط چون زن یا مرد هستیم. برچسب‌هایی روی زنان و مردان هست که الزاما واقعیت ندارند. نیازی نیست ما این چرخه بیمار را بازتولید کنیم.
اگر زنی انتخاب کند که خانه دار باشد این انتخاب حق اوست و قابل احترام.
اگر مردی انتخاب کند وظیفه کار بیرون را داشته باشد این حق اوست
مساله این است که مردان و زنان خودشان بنا به فردیتشان تصمیم بگیرند میخواهند چگونه زندگی کنند، نه اینکه جامعه از روزهای ابتدای کودکی رفته رفته ما را به جبر در این نقشها قرار بدهد. و کم کم طلبکار شود و این نقشها را از ما بخواهد.

این شوخی کودکی مان یادتان هست؟ «پسرا شیرن، مثل شمشیرن. دخترا بادکنکن، دست بزنی می‌ترکن»

اینگونه متل‌ها فرهنگسازی نامنصفانه‌ای بود برای کودکانی که هنوز حتی تفاوتهایشان با هم را نمی‌شناختند. کار فمینیسم نزدیک کردن مرد و زن به هم است نه جنگ انداختن بین آنها. فمینیسم یعنی حق هر انسان فارغ از جنسیتش، این است که فردیتی داشته باشد و طبق آن زندگی‌ای که دوست دارد را برگزیند. می‌خواهد ان زندگی خانه‌داری باشد و لذت بچه بزرگ کردن و غذا دادن به همسر، می خواهد آن زندگی در راستای شغلی باشد که دوست دارد، و می‌خواهد هر دو با هم باشد یا حتی هیچکدام نباشد. مساله فقط این است: جامعه نباید بنا به جنسیت اعضایش را دسته‌بندی و برای حقوقشان تبعیض قائل شود. ما گاهی با شوخیهای نا به جا هم به چرخه این
روند بیمار کمک میکنیم.

من و همسرم هر دو شاغلیم، هر دو درآمدمان را برای زندگیمان خرج
میکنیم، هر دو در بزرگ کردن فرزندمان نقش برابر داریم، و هر دو بخشی از نظافت خانه را هم به عهده می‌گیریم.
ما مبارزه با سکسیسم را اینطور آموخته‌ایم.

به این دلایل من خودم را قطعا فمینیست می‌دانم
فمینیسم معرف اتحاد و انصاف است. من فمینیستم و کاش شما هم فمینیست باشید، یا بشوید

For most of the day Tuesday, social media outlets were captivated by two questions: whether Ms. Alidoosti had such a tattoo, and whether it meant that she was a feminist.

Ms. Alidoosti answered one of the questions herself, saying on her Twitter account,“Keep calm and YES I’m a feminist,” but refusing to comment on the tattoo question, saying such matters were private. She also posted an explanation, in English, of the meaning of the feminist fist, which she wrote was “the woman power symbol and became a symbol of feminism.” She could not be reached for comment.

Iran’s women’s rights movement is officially nonexistent, with the country’s judiciary, dominated by hard-liners, having convicted most organized groups trying to change laws that treat the sexes unequally. Despite the crackdown, many urban Iranians say they support equal rights for women. The word feminist, however, is often used by hard-liners as a negative label.

In May, the judiciary issued a warning especially for actors and athletes after several famous figures had been arrested at a party. They were told to adhere to Islamic values or face public naming and shaming. Because of their popularity and large fan base, actors and actresses, especially, always have to walk a fine line.

In another post on Twitter, Ms. Alidoosti said: “Feminism doesn’t mean antiman or antifamily. Feminism means that each human aside from his or her gender has the right to an individuality and according to that, to choose the life that she or he wants.”