|
فرهیختگان/کاوه فولادی‌نسب: آقای حسینی‌زاد عزیز،
عصر آخرین پنجشنبه اردیبهشتی‌مان را رنگی کردید. مدت‌ها بود در سیل خبرهای بد، دل‌مان برای شنیدن یک خبر خوب – خیلی خوب- تنگ شده بود و این خبر چه به‌موقع بود که «برندگان مدال گوته در سال ۲۰۱۳ اعلام شدند: محمود حسینی‌زاد، نوین کیشور و پتروس مارکاریس».
 راستی بعد از اسکاری که اصغر فرهادی برای سینمایایران به ارمغان آورد، چقدر دل‌مان تنگ شده بود برای افتخاری بزرگ که نام کشورمان را به بهانه‌ای غیر از بهانه‌های رایج دوباره در صدر اخبار فرهنگی جهان قرار دهد. پنجشنبه‌ای که گذشت، روز بزرگی برای فرهنگ، هنر و ادبیات ایران بود. یک عمر فعالیت فرهنگی و ادبی شما یک بار دیگر نام کشورتان/ کشورمان را بر آن بالا نشاند… و چه خوب نوشته هیات انتخاب انیستیتو گوته که «محمود حسینی‌زاد با دقت و حساسیت راه را برای واژه هموار می‌سازد و امکان ارتباط‌های شخصی و فرهنگی را فراهم می‌کند. این کار او باعث می‌شود در هر دو کشور تفاهم دوجانبه بین انسان‌ها برپا مانده و تقویت شود. امسال انستیتوی گوته مدال گوته را به شخصیت‌های برجسته‌ای اعطا می‌کند که فصل مشترک‌شان علاقه و توجه آنها به زبان آلمانی و نقش آنها در برقراری ارتباط بین کشورشان و ادبیات و فرهنگ آلمانی‌زبان است.» و این‌طوری‌هاست که نام شما در کنار بزرگانی چون کارل پوپر، آدونیس، بیلی وایلدر، جان لوکاره و پیر بوردیو قرار می‌گیرد و این تنها نام شما نیست؛ نام ایران است که شما بر آن بالا نشانده‌ایدش و این‌طوری دارد می‌درخشد. فقط می‌ماند یک افسوس؛ اینکه باز هم ما در رقابت تقدیر، قافیه را به غربی‌ها باختیم و باز هم پیش از آنکه خودمان دست به‌کار شویم و بابت عمری کار فرهنگی، از هموطن هم‌زبانی -که شما باشید- تقدیر کنیم، آنها پیش‌دستی کردند. بگذریم، این هم از آن تلخی‌هایی است که فکر نمی‌کنم به این زودی‌ها شیرین شود. حالا ما تا بیست‌وهشتم آگوست لحظه‌شماری می‌کنیم… لحظه‌شماری می‌کنیم که مراسم رسمی انیستیتوی گوته در وایمار آلمان برگزار شود و زیر نور چراغ‌ها و مقابل چشم میلیون‌ها بیننده، شما بروید بالای سن و مدالی را که تا به حال تنها سیصد و اندی نفر در جهان مفتخر به دریافتش شده‌اند، به گردن بیاویزید. شما نماینده خوبی برای جامعه ادبی ایران هستید، همیشه بوده‌اید و این نشان زیبنده شماست. به شما و ما، همه، تبریک. |
|