ده نویسنده از جمله چهار نویسنده از آفریقا نامزد جایزه من بوکر جهانی ۲۰۱۵ شده اند- جایزه ای به ارزش ۶۰ هزار پوند.این فهرست شامل نویسندگانی از شش ملیت مختلف است: لیبی، موزامبیک، مجارستان، آفریقای جنوبی و کنگو.این جایزه هر دو سال یک بار به رمان نویسی اهدا می شود که یا به زبان انگلیسی نوشته یا اثرش به انگلیسی ترجمه شده باشد.
ده نویسنده از جمله چهار نویسنده از آفریقا نامزد جایزه من بوکر جهانی ۲۰۱۵ شده اند- جایزه ای به ارزش ۶۰ هزار پوند.
این فهرست شامل نویسندگانی از شش ملیت مختلف است: لیبی، موزامبیک، مجارستان، آفریقای جنوبی و کنگو.
این جایزه هر دو سال یک بار به رمان نویسی اهدا می شود که یا به زبان انگلیسی نوشته یا اثرش به انگلیسی ترجمه شده باشد.
نام برنده این جایزه روز ۱۹ ماه مه در لندن اعلام خواهد شد.
این جایزه، نه به یک اثر، بلکه به خلاقیت مستمر نویسنده، و مشارکت او در بسط و ارتقای ادبیات اهدا می شود.
هیچ یک از این نویسندگان تاکنون نامزد این جایزه نبوده اند.
پرفسور مارینا وارنر، در دانشگاه کیپ تاون در آمریکای جنوبی رئیس هیئت داوران است.
او هنگام اعلام نام نامزدها گفت: “ادبیات داستان می تواند دنیا را برای همه ما بزرگ کند و درک و همدردی ما را بسط دهد. رمان امروز حال و روز خوبی دارد: به شکل زمینه ای برای کندوکاو، نقشه دل، محکمه تاریخ، کاوش در روان، محرک فکر، چشمه لذت و آزمایشگاه زبان. ما واقعا خود را به درخت دانش نزدیک تر حس می کنیم.”
لیدیا دیویس در سال ۲۰۱۳، فیلیپ راث در سال ۲۰۱۱ و آلیس مونرو در سال ۲۰۱۱ جایزه من بوکر جهانی را دریافت کردند. این جایزه در سال ۲۰۰۵ راه اندازی شد و نخستین برنده اش اسماعیل کاداره بود.
این مطلب نگاهی کوتاه است به نامزدهای جایزه من بوکر جهانی ۲۰۱۵ :
ماریس کنده (از جزیره گوادلوپ)
این زن ۷۸ ساله علاوه بر شغل دانشگاهی، رمان هایی تاریخی در زمینه های نژاد، جنسیت و موضوعات فرهنگی نوشته است. موضوعاتی چون امپراتوری مالی در قرن نوزدهم و ساخت کانال پاناما دستمایه نوشتن رمان هایی در سال ۱۹۸۰ (سگو) و ۱۹۹۰ (درخت زندگی) شده است. تازه ترین کار او خودزندگینامه نوشتی است با عنوان “ویکتوری، مادر مادرم” (۲۰۱۰)
لاسلو کراسناهورکایی (مجارستان)
نویسنده و فیلمنامه نویس ۶۱ ساله مجار به نوشتن آثاری طویل و پیچیده شهرت دارد. رمان برجسته اش Satantango که در سال ۱۹۸۵ نوشته است، در سال ۲۰۱۲ به انگلیسی ترجمه و منتشر شد. بلا تار، فیلمساز مجار، در سال ۱۹۹۴ فیلمی هفت ساعته با مشارکت خود او در مقام نویسنده از روی این رمان ساخت.
مارلین ون نیکرک (آفریقای جنوبی)
مشهورترین رمانش تریموف (Trimof) نام دارد که در سال ۱۹۹۴ منتشر شد و درباره یک خانواده فقیر و آشفته آفریقایی است. او شصت سال دارد و علاوه بر رمان نویسی، شاعر هم هست. خانم ون نیکرک در دانشگاه به تدریس مشغول است. منتقدان، استفاده خلاقانه او از زبان عامیانه و چالش های زبانی در آثارش را ستوده اند. در این عکس او در حال دریافت مدال از رئیس جمهور آفریقای جنوبی است.
میا کوتو (موزامبیک)
این نویسنده ۵۹ ساله با خانواده مهاجر پرتغالی را “مردی سفیدپوست با روح آفریقایی” توصیف کرده اند. او رمان، داستان کوتاه و شعر می نویسد، هم برای بزرگسالان و هم کودکان. پیش از استقلال موزامبیک در رشته پزشکی تحصیل می کرد ولی در سال ۱۹۷۵ به روزنامه نگاری روی آورد. آثارش در بیش از ۲۰ کشور منتشر شده است.
فنی هو (آمریکا)
شاعر، رمان نویس و داستان کوتاه نویس ۷۴ ساله در دانشگاه تدریس می کند. گزیده اشعارش در سال ۲۰۰۱ برنده جایزه شعر لنور مارشال شد.
تعداد آثار او در حوزه شعر بیش از آثار داستانی اش است. او بیش از ۲۰ اثر داستانی نوشته است، از جمله کتاب هایی برای نوجوانان.
هدا برکت
نویسنده لبنانی ۶۲ ساله به عربی می نویسد و اکنون در فرانسه زندگی می کند. اولین رمانش “سنگ خنده” نخستین اثر عربی بود که مردی همجنسگرا شخصیت اول رمان بود. رمان سومش مدال نجیب محفوظ در سال ۲۰۱۱ را دریافت کرد.
سزار آیرا (آرژانتین)
این نویسنده ۶۶ ساله از مهم ترین نویسندگان آمریکای لاتین است. او بیش از هشتاد عنوان کتاب منتشر کرده است.
امیتاو گوش (هند)
نویسنده بنگالی ۵۸ ساله تاکنون هشت رمان نوشته است. اولین قسمت مجموعه سه گانه “ایبیس” با عنوان “دریای خشخاش ها” نامزد جایزه بوکر ۲۰۰۸ شد. آخرین قسمت این سه گانه بهار امسال منتشر خواهد شد.
رمان های او عمدتا تاریخی اند و امپراتوری های گذشته شرق و غرب را می کاوند.
الن مابانکو (جمهوری کنگو)
رمان نویس، روزنامه نگار و شاعر ۴۸ ساله اکنون در آمریکا تدریس می کند و به زبان فرانسه می نویسد. رمان “فردا بیست ساله می شوم” قرار است به انگلیسی ترجمه شود.
ژان ماری له کلزیو، برنده جایزه نوبل ادبیات سال ۲۰۰۸، این رمان را به “ناطور دشت” جی دی سالینجر تشبیه کرده است.
ابراهیم الکانی (لیبی)
این نویسنده ۶۶ ساله بیش از ۸۰ عنوان کتاب نوشته و اکنون در سوییس زندگی می کند.او ادبیات تطبیقی را در موسسه ادبیات ماکسیم گورکی در مسکو خواند و سپس در مسکو و ورشو روزنامه نگاری کرد. در سال ۲۰۰۲ “جایزه بین المللی قذافی برای حقوق بشر” را دریافت کرد.