دیلن فارو دخترخوانده وودی آلن کارگردان سر‌شناس، بار دیگر اتهام‌های مربوط به “سواستفاده جنسی” پدر خوانده‌اش از او در دوران کودکی را مطرح کرده است. هر چند در موارد گذشته که این اتهام‌ها مطرح شد دادستان‌های مامور رسیدگی به این شکایت هیچ مدرک مشخصی برای اعلام جرم علیه وودی آلن پیدا نکردند.




                                     لایک زنی فیس بوک ما

دیلن فارو همراه مادرش در سال ۲۰۰۳، او در نامه‌ای به نیویورک تایمز ادعای مربوط به وودی آلن را مطرح کرد
دیلن فارو دخترخوانده وودی آلن کارگردان سر‌شناس، بار دیگر اتهام‌های مربوط به “سواستفاده جنسی” پدر خوانده‌اش از او در دوران کودکی را مطرح کرده است. هر چند در موارد گذشته که این اتهام‌ها مطرح شد دادستان‌های مامور رسیدگی به این شکایت هیچ مدرک مشخصی برای اعلام جرم علیه وودی آلن پیدا نکردند، ولی طرح مجدد این اتهام‌ها آن را به عرصه افکار عمومی کشانده است.
دیلن فارو که دخترخوانده وودی آلن و زوج سابقش میا فارو بازیگر با سابقه سینما است، می‌گوید وودی آلن در سن هفت سالگی از وی سواستفاده جنسی کرده است.
دیلن فارو در 
نامه سرگشاده‌ای که چند روز پیش در روزنامه نیویورک تایمز منتشر شد نوشت: “او هنگام انجام این کار‌ها با من حرف می‌زد و در گوش من زمزمه می‌کرد که چه دختر خوبی هستم، می‌گفت که این یک رازی است بین ما دو تا، قول می‌داد که مرا به پاریس خواهد برد و من در فیلم‌های او بازی خواهم کرد.”
دیلن فارو اکنون ۲۸ ساله است و در فلوریدا زندگی می‌کند.
این اولین‌باری است که دیلن فارو این موضوع را به شکل علنی و در یک نامه سرگشاده مطرح می‌کند، هر چند این اتهام‌ها اولین‌بار در سال ۱۹۹۳ و در جریان جدایی وودی آلن و میا فارو مطرح شد.
الکان آبراموویتز، وکیل وودی آلن در واکنش به طرح مجدد این ادعا‌ها به میا فارو حمله کرده و در مصاحبه‌ای با رسانه‌های آمریکایی گفت: “این واقعا تراژیک و دردناک است که پس از ۲۰ سال داستانی که پرورده ذهن یک معشوق انتقام‌جو است و با وجودی‌که دادستانی و مراجع مستقل آن را رد کردند، دوباره مطرح می‌شود.”
رابرت بی‌وید، از فیلمسازان مشهور آمریکایی و دوست وودی آلن نیز تقصیر را متوجه میا فارو دانسته و گفته است: “این نکته کاملا قابل درک است که میا فارو برای تمام عمر خود از وودی آلن عصبانی و خشمگین باشد. اگر من هم به جای میا فارو بودم حتما همین احساس را می‌داشتم. هر چند من با این موضوع به شکل خصوصی برخورد می‌کردم، نه این‌که به شکل علنی علیه وی سمپاشی کنم.”

وودی آلن برنده ۴ جایزه اسکار که تا کنون ۱۹ بار در این جوایز نامزد شده است
سایر دوستان وودی آلن نیز همواره از او دفاع کرده و بر این نکته تاکید می‌کنند که هیچگاه چنین اتهام‌هایی توسط مراجع قضایی ثابت نشده است.
وودی آلن امسال در جوایز اسکار به خاطر فیلم جاسمین غمگین در بخش بهترین فیلمنامه اوریجینال نامزد شده است. وی تاکنون چهار جایزه اسکار برده است.
طی سال‌های اخیر اتهام‌ها مربوط به سواستفاده جنسی ستارگان و شخصیت‌های معروف در آمریکا و بریتانیا به شکل قابل توجهی افزایش یافته است. یکی از نمونه‌های بزرگ آن تحقیقات اداره آگاهی پلیس بریتانیا (اسکاتلند‌یارد) است که نشان می‌دهد جیمی سویل یکی از مجریان قدیمی رادیو و تلویزیون بی‌بی‌سی که در سال ۲۰۱۱ درگذشت، بیش از ۲۰۰ مورد سواستفاده جنسی مرتکب شده است.
اکثر قربانیان وی زنان و دختران جوان بوده و در مواردی آن‌ها هشت یا ۹ ساله بوده‌اند. برملا شدن این رسوایی در سال گذشته باعث شد که مدیرعامل وقت بی‌بی‌سی استعفا دهد و تغییرات گسترده‌ای در مدیریت این موسسه رسانه‌ای قدیمی ایجاد شود.
هم‌زمان در سال‌های اخیر در آمریکا جری سنداسکی مربی سابق تیم فوتبال پن استیت به جرم سواستفاده جنسی از پسران جوان عضو تیم به ۳۰ تا ۶۰ سال زندان محکوم شد.
امروزه مردم می خواهند ستاره‌ها و شخصيت‌های معروف به موازين اخلاقی جامعه احترام بگذارند
لاورا کيپينس، نويسنده کتاب “چگونه می‌توان به رسوايی رسيد”
یکی از پیامدهای افشا سواستفاده‌های جنسی توسط افراد سر‌شناس و محکوم شدن آن‌ها توسط مراجع قضایی این است که افکار عمومی به شنیدن داستان قربانیان این سواستفاده‌ها علاقه بیشتری نشان می‌دهند و شخصیت و رفتار افراد سر‌شناس مورد سئوال قرار می‌گیرد.
جیم دی روگاتیس منتقد موسیقی می‌گوید: “اکثر ما نمی‌خواهیم این را بپذیریم که قهرمانان و افراد مورد علاقه ما می‌توانند مرتکب چنین اعمال زشتی شوند، اعمالی که اگر یک فرد معمولی آن را مرتکب شود خیلی راحت آن را محکوم می‌کنیم.”
به نظر می‌رسد که افکار عمومی در سال‌های اخیر به نسبت گذشته به سختی حاضر است تکذیب کردن این نوع اتهامات توسط ستارگان و شخصیت‌های معروف را باور کند.

دوران شاد گذشته: میا فارو، وودی آلن، رونان پسرخوانده و دیلن دخترخوانده آن‌ها در سال ۱۹۸۸
جیم دی روگاتیس در مورد اتهام‌های مربوط به سواستفاده جنسی توسط آر کلیخواننده موسیقی سبک ‘آر‌اند بی’ مطلب مفصلی نوشته است. در سال ۲۰۰۸ دادگاهی در آمریکا وی را از ۱۴ اتهام از جمله برقراری رابطه جنسی با یک دختر ۱۲ ساله و فیلمبرداری آن تبرئه کرد.
شاید برخی به خاطر علاقه به موسیقی آر کلی این اتهام‌ها و پرونده را به‌کلی نادیده گرفته و فراموش کرده باشند. ولی برای بسیاری دیگر وقتی که چنین اتهام‌های سنگینی به عرصه عمومی کشیده می‌شود صرفا با حکم تبرئه فراموش نخواهد شد و سوظن‌ها ادامه خواهد یافت.
فردریش هبل نویسنده آلمانی زمانی گفته بود: “در یک نمایشنامه خوب حق با همگان است.”
این منطق در مورد اخبار نیز می‌تواند صادق باشد به‌خصوص در مواردی که موضوع آن حرمت و احساسات مردم است و به‌سختی می‌توان حقایق را از ادعا‌ها و اتهام‌ها تمیز داد.
البته در ماجراهای مربوط به وودی آلن به نظر می‌رسد که افکار عمومی ابهام را کنار گذاشته است. برخی حرف‌های دیلن فارو را باور کرده و برخی دیگر معتقدند که وی این داستان‌ها را در خیالات خود پرورانده و وودی آلن به‌طرز ناعادلانه‌ای بدنام شده است.
اما در کل می‌توان گفت که در حال حاضر افکار عمومی به سمت همدردی و به نفع کسانی گرایش پیدا می‌کند که قربانی سواستفاده بوده‌اند. به جای تاکید و توجه به حقوق متهم، افکار عمومی روی حقوق قربانی تمرکز می‌کند.
دیوید گرینبرگ پروفسور تاریخ در دانشگاه روتجرز می‌گوید: “در فرهنگ ما در برخورد با ادعا‌ها و اتهام‌های مربوط به تجاوز یک چرخش بزرگی روی داده، قبلا این موارد نادیده گرفته می‌شدند ولی امروزه در برخی موارد با عجله هر ادعا و اتهامی را باور می‌کنیم. به نظر می‌رسد که جامعه به این شکل می‌خواهد بی‌اعتنایی‌هایی خود نسبت به این اعمال در گذشته را جبران کند و حتی بدون محاکمه افراد را محکوم می‌کند.”

آر کلی به داشتن رابطه جنسی با یک دختر ۱۲ساله و فیلمبرداری از آن متهم ولی از اتهام‌ها تبرئه شد
افکار عمومی جوامع غربی از یک منظر دیگر نیز متحول شده است. در دهه‌های قبل برداشت و تلقی عمومی این بود که هنرمند باید نامتعارف و شورشی باشد.
لاورا کیپنیس نویسنده کتابی به نام چگونه می‌توان به رسوایی رسید نگاهی دارد به روش و تلاش‌های افراد برای تخطی کردن و زیر پا گذاشتن خطوط و مرزهای اجتماعی. او می‌گوید: “امروزه شرایط تغییر کرده و اکثر مردم می‌خواهند که هنرمندان و ستارگان به موازین اخلاقی و عرفی جامعه احترام بگذارند.”
به اعتقاد لاورا کیپنیس تمایل جامعه به این سمت اغراق‌آمیز بوده، به طوری‌که امروزه هر اتهام و ادعایی مقدس شمرده می‌شود و بر تعداد اتهام‌زدن‌ها به شکل چشمگیری افزوده شده است.
او می‌افزاید: “همه می‌خواهند ادعا کنند که در جایگاه و مقام قربانی بوده‌اند.”
البته نباید این نکته را نیز فراموش کرد که افکار عمومی امروزه به شکل پیچیده‌تری به ستارگان و هنرمندان می‌نگرند و در مورد آن‌ها قضاوت می‌کنند.
دیوید گرینبرگ می‌گوید: “هیچ‌کدام ازما دقیقا نمی‌دانیم که در مورد این اتهام‌ها حقیقت ماجرا چه بوده و بنابراین موضع منطقی و درست عدم‌اطمینان به ادعاهای هر دو طرف است. به غیر از خود افرادی که در این ماجرا‌ها درگیر بوده‌اند دانستن حقیقت برای دیگران تقریبا غیرممکن است. و با در نظر گرفتن این اصل ثابت شده در روان‌شناسی که افراد می‌توانند خاطرات غیرواقعی برای خود بسازند، چگونه ممکن است به اصل حقیقت دست یافت؟”
دقیقا به همین دلیل داستان و ادعاهای هر دو طرف را باید شنید. حقیقت ممکن است هیچگاه مشخص نشود ولی حداقل خوانندگان می‌توانند تصویر کامل‌تری به دست آورده و از تاثیر این نوع اتهام‌های روی زندگی مدعی و متهم درک بهتری پیدا کنند.
………..

تارا مک‌لوی