تمام زنان باید حداقل یک سال را در پاریس بگذرانند تا «احساس گناه نکردن» را فرا بگیرند. پاریس مرا آزاد و رها کرد





















هفته نامۀ «لوپوئن»، گفتگویی داشته است با “گلشیفته فراهانی” که امسال در نقش دختر کُرد مبارزی در فیلم “دختران خورشید” به کارگردانی “اِوا اوسون” فیلمساز فرانسوی در جشنوارۀ کن حضور داشت.
این هفته نامه نوشته است که شخصیت این بازیگر ٣٤ سالۀ ایرانی، هیچ شباهتی به نقش “بهار” در فیلم “دختران خورشید” که یک دختر کُرد مبارز اندوهگین، خسته و خاک آلود است، ندارد. این ششمین باری است که او در کارنامۀ هنری خود، نقش یک دختر کُرد را بازی می کند. در این فیلم او عضو گروه زنان مبارزی است که روسری گلدار بر سر دارند و بر علیه گروه داعش در کردستان می جنگند. وی در خصوص نقش خود در این فیلم به «لوپوئن» می گوید: “این سخت ترین و غریزی ترین نقشی بود که در زندگی ام بازی کرده ام؛ آنها زنانی هستند که با وجود آنکه بدترین ها را در زندگی متحمل شده اند، اما حاضر نیستند قربانی باشند”. 
“گلشیفته فراهانی” به جای ابراز درماندگی از سرنوشت خود، ده سال زندگیِ خود در تبعید را همچون برکتی توصیف می کند و می گوید: “این فقدان، این درد، یک امتیاز است و مانند اقیانوسی سرشار از قدرت و احساسات، هرآنچه مرتکب می شوم را هدایت می کند، همچون «کرگدنی سخت پوست» به تعبیر “اِوا اوسون” کارگردان فیلم دختران خورشید”.
او درمورد انتخاب فرانسه به عنوان کشوری که سالهای تبعید ناخواسته اش را در آن گذرانده، می گوید: “تمام زنان باید حداقل یک سال را در پاریس بگذرانند تا «احساس گناه نکردن» را فرا بگیرند. پاریس مرا آزاد و رها کرد”. وی در توضیح انتشار عکسهای برهنۀ سیاه و سفید خود از دریچۀ دوربین “پائولو رُوِرسی” در مجلۀ «اِگوئیست» می گوید: “فقط می خواستم که آنها بدنی را که اینهمه آنها را می هراساند، تماشا کنند و بگویم ببینید چقدر رنج بر این بدن وارد آورده اید”.
«لوپوئن» نوشته است که این نمایش برهنگی به مبارزه ای ناخودآگاه و بیانیه ای شاعرانه می ماند؛ همانطور که “برتولت برشت” نمایشنامه نویس آلمانی گفته است که: “آنکه می جنگد ممکن است ببازد اما کسی که نمی جنگد، پیش از این باخته است”. “گلشیفته فراهانی” در خصوص تنش های میان ایران و اسرائیل به «لوپوئن» گفته است که: “از آنجا که جهان همواره به دو دشمن نیاز دارد، ایفای این نقش را به ایران و اسرائیل سپرده اند؛ این تنها صحنۀ نمایشی برای یک بازی کثیف سیاسی است”.