برچسب: تأملی بر تنهایی

از حياط هنوز صداى خش‏خش جارو مى‏آيد. منير مى‏داند، از پس اين‏همه سال ديگر مى‏داند كه اگر از لاى پرده نگاهى به حياط بيندازد، باز زن را مى‏بيند كه مثل هميشه، در اين موقع سال، وقتى كه هوا آفتابى‏است حياط را جارو مى‏زند. حياط وسيع است و زنى كه حياط را جارو مى‏زند سالخورده. هم‏قد و اندازه همان جارو. قلب منير باز مى‏تپد از اضطراب، دلنگرانى و التهاب. چه كسى آنجاست؟ چه كسى پشت در ايستاده است؟ اكنون ديگر مى‏داند، ديگر مى‏دانم كه روزى از پشت در او را صدا مى كنم ـ منير، منير من، منيركم!