درد اجتناب ناپذیر است، اما رنج | هاروکی موراکامی
در زندگی هر کس يک نقطه‌ی بدون بازگشت وجود دارد و در موارد خيلی کمی نقطه‌ای است که ديگر نمی‌توانی جلوتر بروی، وقتی به آن نقطه رسيديم تنها کاری که می‌توانيم بکنيم در آرامش پذيرفتن واقعيت است.
برچسب: رمانها
همه چیز ملال‌انگیز بود، دست و پاهای مصنوعی، پستان‌های مصنوعی صداهای مصنوعی و حتی چترهای شاد مصنوعی.
بی هیچ اندیشه ای و بی هیچ یادی در کناره ی دریا تنها بودن. زیر صخره های ساحلی ملالت بار در سرزمینی وسیع و دور دست، بی هیچ حضوری، بی هیچ حالت روحی خاصی. تنها و فراموش شده به اندازه ی سیاه پوستی بومی بر شنها زیر آفتاب. محو شدن تدریجی و غریب همه چیز.