درد اجتناب ناپذیر است، اما رنج | هاروکی موراکامی
در زندگی هر کس يک نقطهی بدون بازگشت وجود دارد و در موارد خيلی کمی نقطهای است که ديگر نمیتوانی جلوتر بروی، وقتی به آن نقطه رسيديم تنها کاری که میتوانيم بکنيم در آرامش پذيرفتن واقعيت است.
در زندگی هر کس يک نقطهی بدون بازگشت وجود دارد و در موارد خيلی کمی نقطهای است که ديگر نمیتوانی جلوتر بروی، وقتی به آن نقطه رسيديم تنها کاری که میتوانيم بکنيم در آرامش پذيرفتن واقعيت است.
بی هیچ اندیشه ای و بی هیچ یادی در کناره ی دریا تنها بودن. زیر صخره های ساحلی ملالت بار در سرزمینی وسیع و دور دست، بی هیچ حضوری، بی هیچ حالت روحی خاصی. تنها و فراموش شده به اندازه ی سیاه پوستی بومی بر شنها زیر آفتاب. محو شدن تدریجی و غریب همه چیز.