حکایت هیجدهم اردیبهشت بیست و پنج | علی‌مراد فدایی‌نیا
“برای روز مبادا، فراموش نمی کنی نامت باید فا باشد، باید فا بمانی، اینطور که من می دانم، و نه ریزشی از برگ بر جاده های صاف و ساده ی اینهمه دوری. پس اگر پشیمانی شروع نشود، اگر من میان تو و اگر، یکی را انتخاب کنم، که حتمن تو را انتخاب می کنم -شکی ساده و معمولی گریبانمان را خواهد گرفت”
