برچسب: کاظم رضا

تف گرما که شکست، سرت سبک شده باشد و چشمانت از میان چف کردگی‌ی صورت بدرخشد. نرم نرم برخیزی؛ روی از آب سبز و سرد حوض اندرونی بشکفانی، کوه و ماهورهای خنک و کبود و موقر و گشاده‌ی دوردست را آویزه‌ی نگاه کنی، و در جان پناه بسته و سیاه چهار دیواریت آن قدر بچرخی که تیرهای کشیده‌ی تاریکی، یکباره بر برویت فرو بریزد