کاردستی نرگس محمدی از زندان اوین به شکل آلت مصنوعی یا دیلدو.

میدونستید نرگس محمدی کنار کاردستی‌های هنری و کلاس آموزش رقص وسطش گاهی برای تنوع پشتک هم میزده!؟

یکی از کاردستی‌ها برای زمانی که تنهایی تنها بود، دیلدو. دیلدوها اصولاً به دو گونه تخصصی ساخته می‌شوند. نوع اول برای استفاده در فرج و نوع دیگر آن‌ها برای استفاده در مقعد طراحی و به کار برده می‌شوند. البته اکثر دیلدوها استفاده مضاعف دارند. اندازه و شکل مچاچنگ‌ها بنا بر نوع استفاده‌شان از یکدیگر متفاوت است.

به خاطر همین مامورین خیار و بادنجان و موز را برای نرگس ممنوع کرده بودن.

کاردستی نرگس محمدی از زندان اوین به شکل کیر مصنوعی یا دیلدو
تقی رحمانی و بچه‌هاش رفتن یه طرح کبوتر صلح روی چوب رو سفارش دادن و خریداری کردن، بعد همون رو به عنوان اثر هنری دست‌ساز نرگس محمدی به موزه‌ی نوبل قالب کردن! خاک بر سرتون که همه چیزتون فیک و تقلبیه!
خب! با یه دوست صمیمی که نجاره و کارش تولید صندلی لهستانیه صحبت کردم و عکس رو نشونش دادم گفت اولا محال ممکنه کسی تو زندان بتونه همچین صندلی تولید کنه و گفت اون مدل زیر پایه صندلی اصلا تو بازار ایران نیست و اگه بهم نشون بدی من یه وانت میخوام.

اسباب‌بازی جنسی یا کامش‌ابزار یا کمک‌ابزار جنسی یا سکس توی (به انگلیسی: sex toy) اصطلاحی است که معمولاً به اشیا یا دستگاه‌هایی گفته می‌شود که به‌منظور لذت جنسی انسان به‌کار می‌روند. بیشتر این اسباب‌بازی‌های جنسی، شبیه به اندام‌های جنسیِ انسان، همانند کیر مصنوعی یا دیلدو، گوی‌های مقعدی، واژن مصنوعی، مقعد مصنوعی… ساخته شده‌باشند که ممکن است همراه با لرزش (همچون لرزاننده‌های جنسی)و یا بدون آن باشند. این وسایل می‌توانند شامل وسایلی برای بی‌دی‌اس‌ام ابزارهایی برای ارضای جنسی همچون تاب آمیزش جنسی باشند. هرچند سکس‌توی‌ها شامل وسایلی برای کنترل جمعیت همچون کاندوم یا فیلم‌های پورنو نمی‌شوند.

آلت مصنوعی یا دیلدو (به انگلیسی: Dildo) (که ممکن است به نام‌های کیر کاشی، مچاچنگ، چرمینه، چرمه یا سابوره نیز خوانده شود) یک آلت تناسلی مردانهٔ مصنوعی از نوعی لاستیک سیلیکونی یا به عبارتی مواد آلی است و یا می تواند از جنس دیگری مانند چرم و نظایر آن باشد و از آن برای کامجویی و لذت جنسی استفاده می‌شود. برخی انواع پیشرفتهٔ آن توانایی لرزیدن دارند و با باتری کار می‌کنند.

برخی مدل‌ها بابیضه اند و برخی دیگر بی آن، این برای آن است که اندازه بیشتر داخل شود و اندازه دقیق‌تری از محصول شان را اعلام کنند. برای نمونه یک پنیس ۱۵ سانتی‌متری اگر از پایین (با وجود بیضه) اندازه‌گیری شود ممکن است ۱۳ س‌م یا کمتر باشد که کوتاه‌تر است ولی اگر بیضه نباشد هر دو اندازه بالا و پایین یکسان خواهند بود. ولی برخی برای طبیعی‌تر بودن مدل بابیضه را ترجیح می‌دهند ولی با اندازه بزرگ‌تر. همچنین طبق سلیقه و تحریک هر کس اندازه‌ها، رنگ‌ها، طرح‌ها و بافت‌های گوناگونی هستند. این اسباب‌بازی‌های جنسی (سکس‌توی‌ها) در سکس‌شاپ‌ها به فروش می‌رسد.

این‌گونه آلت‌ها بعضاً در میان همجنس‌گرایان و در بسیاری موارد زوج‌های غیر همجنس‌گرا مورد استفاده دارد. نوع خاصی از چنین آلتی در قدیم در ایران با نام « کیر کاشی » معروف بوده‌است.

یک زن با مچاچنگ. طراحی سرخ، ۴۹۰

 

آناتومی جهنم

آناتومی جهنم بسیار از این پیشتر می‌­رود. یک زن جوان (آمیرا کاسار) به یک مرد همجنس‌گرا (روکو سیفردی) پول می­‌دهد تا چندین شب برای صحبت کردن در مورد بدن زنانه به دیدار او برود، به خصوص قسمت‌هایی از بدن زن که به قول بریا از نظر مردان زننده هستند. درحالی‌که که رمانس، با تصاویری که به صورتی طعنه‌­آمیز درخشان هستند و با زیبایی‌شناسی سافت پورنوگرافی عرضه شده است، آناتومی جهنم تصاویری هولناک و کثیف دارد. تصاویر فیلم به گونه‌­ای هستند که هم برای مخاطبان سینمای هنری و هم برای بینندگان حرفه‌­ای فیلم‌­های پورنو ناآشنا و غریب هستند: خون قاعدگی، یک دیلدو سنگی، یک پرنده کوچک و بچه‌­هایی که در حال دکتربازی هستند.

فیلم تلاشی بوده برای رفتن به ورای مرزهای پذیرفته شده، بریا می­‌گوید:

فیلم در مورد دیدن چیزهای غیرقابل دیدن است. می­‌خواستم فیلمی درباره وقاحت بسازم. قوانینی علیه وقاحت وجود دارد اما من می‌­خواستم بدانم از نقطه‌­نظر هنری این امر چه معن­ایی می‌­دهد، نه از نقطه‌­نظر قانونی که شما را از هنرمند بودن منع می­‌کند.

او در موردآناتومی جهنم چنین ادعا می­‌کند:

من می‌­خواهم به مردم فیلمی نشان دهم که نمی‌­توانند تحمل‌اش کنند تا بفهمند چقدر بدبخت‌اند که این قدر تحمل‌شان کم است. مردم می‌­پرسند چرا صحنه تولد را به آن صورت در رمانس قرار داده‌­ام و من جواب می‌­دهم چون تو از من این سوال را می‌­پرسی.

روکو سیفرِدی بازیگر و کارگردان فیلم پورنوگرافی است. برای او صحنه‌های آزارخواهی جنسی بسیار قابل توجه است و او در بیش از ۴۵۰ فیلم پورنو بازی کرده‌است.مستندی درباره زندگی او به نام ROCCOساخته شده است.

آمیرا کاسار فرانسوی: Amira Casar؛ زادهٔ ۱ مهٔ ۱۹۷۱ یک هنرپیشه و مانکن اهل فرانسه است. پدر آمیرا کرد تبار و مادرش نیز یک خوانده اپرای روس تبار می‌باشد. از فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته است می‌توان به سن لوران و ترانسیلوانی و مرا به نام خودت صدا بزن اشاره کرد.

Teetering on the edge of overwhelming ennui, a lonely and dejected woman pays a gay man to join her for a daring, four-day exploration of sexuality in which both reject all convention and smash all boundaries while locked away from society in an isolated estate. Only when the man and woman confront the most unspeakable aspects of their sexuality will they have a pure understanding of how the sexes view one another.

Dans l’une de ces boîtes pour homosexuels où l’on se côtoie sans se rencontrer et où la musique techno rythme les mouvements des corps, un homme danse sans se préoccuper de ce qui l’entoure.

Intruse au milieu de cette communauté, une jeune femme est en proie au désespoir. Elle se rend dans les toilettes de l’établissement et, d’un coup de lame de rasoir, s’ouvre les veines. Un inconnu pénètre dans les lieux à cet instant et porte secours à la malheureuse.

Rétablie, la jeune femme fait une fellation à son sauveur puis lui propose un étrange marché : contre rétribution, il devra, pendant quatre nuits, la regarder par là où elle n’est pas regardable. En fait, elle le paye pour qu’il la regarde et l’écoute parler d’elle, de ses désirs, du corps féminin, et des peurs qu’elle suscite chez l’homme. Malgré son aversion première, l’homme participe physiquement à ce « contrat ».