ظهور و سقوط زیگی استارداست و عنکبوت‌ها از مریخ

دیوید رابرت جونز (به انگلیسی: David Robert Jones) (زادهٔ ۸ ژانویه ۱۹۴۷ – درگذشتهٔ ۱۰ ژانویه ۲۰۱۶) که با نام هنری دیوید بویی (به انگلیسی: David Bowie) شناخته می‌شود، موسیقی‌دان، خواننده، تهیه‌کننده، آهنگ‌ساز، نقاش و بازیگر مشهور انگلیسی بود. او در ۵ دهه جزو یکی از شخصیت‌های محبوب موسیقی عامه‌پسند بود و به خصوص در طول دههٔ ۷۰ به شهرت فراوان دست پیدا کرد. کارهای وی با اختراع و ارائهٔ بصری مشخص شده بود، و همچنین موسیقی و صحنه‌سازی‌اش موسیقی عامه‌پسند را به شدت تحت تأثیر قرار داد. بویی در طول عمرش بیش از ۱۴۰ میلیون رکورد در سراسر جهان به فروش رسانید و در انگلستان موفق به دریافت ۹ گواهی‌نامه آلبوم پلاتین، ۱۱ طلا و هشت نقره شد. در ایالات متحده نیز پنج پلاتین و هفت گواهی‌نامهٔ طلا دریافت کرد. او در سال ۱۹۹۶ به تالار مشاهیر راک اند رول دعوت شد.

در یک نظرسنجی در سال ۲۰۰۲ که توسط بی‌بی‌سی و برای انتخاب “۱۰۰ بریتانیایی بزرگ تاریخ” صورت گرفت، دیوید بویی در جایگاه ۲۹ام قرار گرفت. بویی در رده‌بندی مجله رولینگ استون در رده ۳۹ام جدول “۱۰۰ هنرمند بزرگ تاریخ موسیقی راک ” و همچنین در رده ۲۳ام جدول “بهترین خوانندگان تمام دوران‌هاً ایستاده است.

روز تولد بویی با الویس پریسلی یکی است.او ناهمرنگی چشمانش را در سال ١٩۶۲ پس از آنکه بهترین دوستش، جرج آندروود در جریان زد و خورد بر سر یک دختر یک مشت حواله صورتش کرد بدست آورد.این مشت ماهیچه‌های عنبیه چشم چپ او را فلج کرد و او را به ناهم‌رنگی عنبیه مبتلا کرد.

وی در سال ۱۹۹۲ با ایمان عبدالمجید، مانکن مشهور سومالیایی‌تبار ازدواج کرد.

دیوید بویی در ۱۰ ژانویه ۲۰۱۶ پس از ماه‌ها مبارزه با سرطان در خانه خود در نیویورک جان سپرد.

آلبوم‌ها

دیوید بویی (۱۹۶۷)
دیوید بویی (۱۹۶۹)
مردی که دنیا را فروخت (۱۹۷۰)
رضایتمندانه (۱۹۷۱)
ظهور و سقوط زیگی استارداست و عنکبوت‌ها از مریخ (۱۹۷۲)
علاءالدین سالم (۱۹۷۳)
پین‌آپ‌ها (۱۹۷۳)
سگ‌های الماسی (۱۹۷۴)
آمریکایی‌های جوان (۱۹۷۵)
ایستگاه به ایستگاه (۱۹۷۶)
کم (۱۹۷۷)
قهرمانان (۱۹۷۷)
مستأجر (۱۹۷۹)
هیولاهای ترسناک (و سوپر وحشتناک‌ها) (۱۹۸۰)
بیا برقصیم (۱۹۸۳)
امشب (۱۹۸۴)
هیچ وقت ناامیدم نکن (۱۹۸۷)
کراوات سیاه بینی سفید (۱۹۹۳)
بودای حومهٔ شهر (۱۹۹۳)
بیرون (۱۹۹۵)
زمینی (آلبوم) (۱۹۹۷)
ساعت‌ها… (۱۹۹۹)
ناباور (۲۰۰۲)
واقعیت (۲۰۰۳)
روز بعد (آلبوم) (۲۰۱۳)
ستاره سیاه (آلبوم دیوید بوئی) (۲۰۱۶)

آرامگاه خاکستر کردن | جان لنون


جان وینستون لنون (به انگلیسی: John Winston Lennon) (متولد ۹ اکتبر ۱۹۴۰ – درگذشته ۸ دسامبر ۱۹۸۰)، خواننده، ترانه‌سرا، موسیقیدان، آهنگساز و شاعر، از معروف‌ترین، شناخته‌ترین و برجسته‌ترین چهره‌های دنیای موسیقی راک، در انگلستان، به دنیا آمد. او به‌عنوان یکی از اعضای مؤسس گروه بیتلز و یکی از مؤثرترین افراد در افزایش بافت تاریخی موسیقی عامه‌پسند، در سراسر جهان شناخته شد. وی به‌همراه پل مک‌کارتنی یکی از موفق‌ترین مشارکت‌ها را در نوشتن ترانه در قرن بیستم انجام دادند. در ۱۹۷۰ که گروه آن‌ها از هم پاشید، وی به صورت انفرادی حرفه‌اش را ادامه داد، اما باعت انتقاد و حتی تحسین‌آمیز شدن آلبوم موسیقی او شد.

خیابان منلوو، پلاک ۲۵۱، خانه‌ای جورج و میمی اسمیت، جایی که لنون بیشتر دوران کودکی و نوجوانی‌اش را در آن سپری کرد
لنون در ۹ اکتبر ۱۹۴۰ در بیمارستان ماترنیتی در شهر لیورپول انگلیس، در خانواده‌ای از طبقه کارگر درحالی به‌دنیا آمد که پدرش حضور نداشت. وی همواره می‌خواست مانند پدرش سرباز نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا شود، اما پس از گوش‌سپردن به آهنگ‌های الویس پریسلی به موسیقی روی آورد.

آغاز خوانندگی و شهرت
شهرت لنون با آوازه‌خوانی در گروه موسیقی بیتلز شروع شد، گروهی که وی بنیان‌گذار و در واقع مغز متفکر آن به‌شمار می‌رفت و با عضو دیگر گروه (پل مک کارتنی) ایجاد کرده بود. این گروه ۱۲ آلبوم منتشر کرد که اولین آن‌ها «Please, Please me» در مارس ۱۹۶۳ به بازار آمد. پس از آن‌که آهنگ اصلی آلبوم در صدر فروش در بریتانیا و آمریکا قرار گرفت، دیگر شهرت لنون فراگیر شده بود.

در سال ۲۰۱۰، فروش آلبوم انفرادی لنون در ایالات متحده بیش از ۱۴ میلیون نسخه بود. تعداد ۲۵ تک‌آهنگ او در ۱۰۰ اثر برتر بیلبورد ایالات متحده نیز نمودار بودند. لنون ماهیت سرکش و شوخ‌طبعی در موسیقی خود داشت. نوشته‌ها، نقاشی‌ها و فیلم‌های او بر پایه مصاحبه‌های وی، او را فعال سیاسی صلح‌طلب و بحث‌برانگیز نشان می‌داد. وی در سال ۱۹۷۱ به شهر نیویورک نقل‌مکان کرد، جایی که منتقد جنگ ویتنام و دولت ریچارد نیکسون بود که به اخراج یا تبعید وی از خاک آمریکا منجر شد. در حالی که آهنگ‌ها و ترانه‌های خود را بر پایه سرود «جنبش ضد جنگ» به تصویب رساند.

او به‌جز موسیقی در زمینه‌های سیاست، صلح، نویسندگی و هنرپیشگی نیز فعالیت کرده بود. لنون به عنوان یکی از بهترین‌های موسیقی دان‌های قرن بیستم در سراسر دنیا شناخته می‌شود. چنان‌که در نظرسنجی بی‌بی‌سی از مردم انگلستان، در سال ۲۰۰۲، مقام هشتم و از دید مجله رولینگ استون مقام پنجم را کسب، و او را در بین صد شخصیت برتر بریتانیایی در طول تاریخ نشان داد.

لنون صاحب دو فرزند، از دو همسر خود بود. جولیان لنون از همسر اولش سینتیا لنون و شان تارو اونو لنون از همسر دومش یوکو اونو که هر دو پا در راه موسیقی گذاشته‌اند.

وی در موسیقی سبک راک اند رول، در دهه شصت میلادی، تأثیر به‌سزایی داشت. به‌طوری‌که برخی از ترانه‌های خوب بیتلز از کارهای او هستند و ترانه‌های وی از ترانه‌های پل مک کارتنی نیز درون‌گرایانه‌تر می‌باشند «دشت‌های توت فرنگی برای همیشه» (۱۹۶۷) و «من گراز دریایی هستم» (۱۹۶۷) از تک‌آهنگ‌های به‌یادماندنی او می‌باشد.

یکی از اظهار نظرهای جنجال‌برانگیز جان لنون در سال ۱۹۶۶ و در دورهٔ اوج شهرت بیتل‌ها بود. لنون طی مصاحبه‌ای که در ۴ مارس ۱۹۶۶، با روزنامهٔ انگلیسی ایونینگ استاندارد انجام داده بود، گفت که بیتل‌ها از مسیح هم محبوب‌ترند. پیامد سخنان لنون برانگیخته‌شدن خشم مقامات واتیکان، تحریم محصولات بیتل‌ها، لغو کنسرت‌های‌شان و سوزانده‌شدن صفحه‌ها و عکس‌های‌شان به‌خصوص در ایالات متحده بود. مقامات واتیکان در سال ۲۰۰۸ و پس از گذشت ۲۸ سال از مرگ لنون اعلام کردند او را به‌خاطر سخنان نسنجیده‌اش بخشیده‌اند. در ۷۰ سالگرد تولدش گوگل نماد خود را برای احترام به او تغییر و آهنگ متن تصور کن را در کنار لوگو قرار داد. جان لنون آهنگ‌هایی با مضمون صلح دارد، ازجمله مشهورترین آهنگش آهنگ «تصور کن» یا «به صلح شانسی بده» و «زنده باد مردم» و «قهرمان طبقهٔ کارگر» یا «تمامی نیاز تو عشق است». او در سال ۱۹۶۹ لقب شوالیهٔ خود را در اعتراض به دست داشتن بریتانیا در ناآرامی‌های نیجریه و حمایت بریتانیا از آمریکا در جنگ ویتنام قبول نکرد. آهنگ «تصور کن» در لیست پانصد آهنگ برتر تمام تاریخ مجلهٔ رولینگ استون رتبهٔ سوم را به خود اختصاص داد. از این آهنگ به عنوان امضای جان لنون یاد می‌کنند.

مرگ جان لنون
در روز هشتم دسامبر سال ۱۹۸۰، وی در حالیکه همراه با همسرش یوکو اونو به آپارتمان خود در ساختمان داکوتا در شهر نیویورک بازمی‌گشت به دست یکی از طرفداران سابقش به نام مارک دیوید چپمن به ضرب چهار گلوله کشته شد. جان در آن زمان تازه به سن 40 سالگی رسیده بود. مارک دیوید چپمنمارک دیوید چپمن از آن زمان تا به‌حال در زندان به‌سر می‌برد.

چپمن خواندن کتاب ناطور دشت اثر سلینجر را منشأ الهام به قتل رساندن لنون بیان کرده‌است.

در سال‌های دهه شصت وقتی خبرنگاری از جان لنون پرسیده بود که مرگش را چگونه تصور می‌کند گفته بود: «احتمالاً یه دیوونه ترتیبم رو می‌ده».

فروش میلیونی گیتار
در نوامبر ۲۰۱۵ گیتاری متعلق به وی در یک حراجی در کالیفرنیا دو میلیون و چهارصد هزار دلار فروخته شد و رکورد گرانترین گیتاری که توسط یکی از اعضای بیتلز نواخته شده‌است را شکست. لنون حدود یک سال این گیتار را داشت. اما در سال ۱۹۶۳ این گیتار ناپدید شد و بیش از نیم قرن کسی نمی‌دانست مالک آن کیست؛ تا اینکه در سال ۲۰۱۴ مردی به نام جان مک‌کا با دیدن خبری دربارهٔ جورج هریسون و عکس او با گیتاری که در دست دارد، متوجه شباهت بین گیتار هریسون و گیتار خودش شد. وی این گیتار را در دهه ۱۹۶۰ به قیمت ۲۷۵ دلار خریده بود. اصالت گیتار را اندی بابیوک کارشناس سازهای گروه بیتلز با مقایسه عکس‌ها و کنسرت‌ها تأیید کرد.